ŞİİR

Yeni formata yeni düzen...

Güneşin yükseldiği ufka bak
Işıkları sevginin, ruhunu okşarken
Sessiz ve yavaşça kalbime ak.
Titriyorum
Sensizliğin gölgesinde erirken
Ağlıyorum, bakma ruhumun derinliklerine
Derinliklerde kaybolmuş hislerimi görmen yasak.
Saatler geceyi getirirken,
Çok zor, sensizligi bağrıma basmak.
Bak işte, Güneş yükseliyor.
Kasvetli karanlık, yerini huzura bırakırken,
Yoruldum artık, beni benimle bırak.
Gecelerimde yoktun, yıldızlar biliyor.
Gözyaşlarımdaydın sadece, yanaklarım hala ıslak.
Bu şehirde geceler yalnızsa eğer,
Bitmek bilmiyor, Güneş doğmuyor.
Yalnız seninle uykusuz kalmaya değer,
Başka türlü boğucu karanlığa katlanılmıyor.
Tekrar gelsen, ruhumu okşasan...
Bıraksan sevginin ışıklarını üzerime...
O sevgi beni sonsuza dek mutlu etmeye yeter.
Kalbimdekı acıdan kurtarsan beni,
Güneş gibi, yeniden doğsan kalbime...
Senin getirdiğin gece hepsinden beter.
Kulaklarım yalnız seni duyuyor,
Gözlerim yalnız seni görüyor.
Üstüme geceyi örtme, benim.
Boşluğa düşürme beni.
Kalbim senden başkasını istemiyor.
Sadece sana yöneliyor bütün hislerim.
Issızların ıssızlığında yalnız bırakma beni.
Ruhum senı arıyor,
Dünyayı gece yapma bana...
Güneşin yükseldiği ufka bak.
Işıkları sevginin, ruhunu okşarken,
Sessiz ve yavaşça kalbime ak...
Ahenî





Sensizliğin inleyen çağlayanı üzerime akarken, bağladı beni toprak içindeki derinliklere...
Ruhumun ince örtüsü yırtılırken pençelerinin arasında, sevgi bulut oldu kondu üzerime...
Nisyan gölgeleri arasında zuhur eden bir aşk hikayesi miydi bizimkisi? Hakim olamıyorum hislerime...
Aşk eritir kalp kabına dökülmüş soğuk yalnızlıkları, kavuşamadık ki hicran düştü sözlerime...
Bilemedin ki içindeki hüznü hiç, ne olurdu bir kez yalnızca bir kez baksaydın gözlerimin içine...
Ahenî


Umutlarım, umutlarım ve gözlerin... Ruhumun derinliklerine dokunur, içimi ağlatır sözlerin...
Sadece yüzümden okunur, bende hissettirdiklerin.
Lodos alıp süpürür yalnızlıklarımı, üşütür içimi sensizliğe bakan ufuklar.
Gözlerimin kıyısında hangi dalgayı buldun yine, bırak, bırak anlamaz bilmez onlar.
Izdırap paylaşılmaz, ten unutur, can unutmaz.
Bırak, bizi anlamayacaklar...
Ruh kanadıkça susar, su vermeyin ona bilmezsiniz ki, içinde gözyaşlarıyla dolmuş kaç kuyu saklar.
Sensizlikle ve yalnız senle nefesim tutulur, sen ve yalnız sensizlikle kırılır ihtiyatlar...
Gölgen bile sıcak hala, izi kaybolmuyor. Öyle bir karanlık ki, güneş gözükmüyor.
Ahenî


Ruhum sensizlikte kaybolmuş, vicdanına sormuşlar, aratmışlar ızdırabımı.
Bulamamışlar, anlamamışlar, sensizlikte kaybolanın senin içinde saklandığını.
Yas ve keder yetmiyor sendeki beni yüklenmeye,
Mutluluk ise ziyanda tatmin etmiyor hissiyatımı.
Ruhumun çığlıkları mı ağlatır kalbimin penceresinden seni seyreden sensizliğimi?
Aşk mıdır ki benı senden öteye götürmeyen, sen de bırakan tüm varlığımı?
Söyle, sevgili, üşümüş müdür ki kırılmış kanatlarım,
Üşüten o mudur ki, kırılmış penceremden esen senden mahrum rüzgarlarım.
Göz yaşlarım mıdır ıslatan içimdeki yalnızlığı, sen misin yoksa ağlatan, sen misin yağmurlarım?
Ahenî

UZAKTAN

Yaşamak  kimi zaman ne kadar ucuz,
Bir insan hayatı ne kadar değerli…
Zaman donuyor, kayıyor gökten bir ulduz,
Hayat devam ediyor kimsenin yok haberi.

Bir kuşun kanadı kadar hafiftir çocuk kalbi

Narin, kırılgan koruması ne kadar zor.
Habersiz göçüp gider asla da dönmez geri
Ne kadar bakarsan bak sen, işe yaramıyor.

Uzaklarda bir göl, sis, kulübe ve kayalıklar

İçeride bir ışık, titrek ve sarı.
Gülümseyen mutlu kız, camdan ileri bakar
Bilmiyor, oysa bilmek onun da hakkı

Uzaklarda bir deniz, güneş ve çimenler

Her şey rengarenk, her şey parıldıyor
Banktaki adam hariç, o siyah beyaz ve titrer,
Sebepti o sadece ama kendini suçluyor

Ana yüreği kanar ve isyana doğru kayar

Zaman geriye aksa, lanet ortadan kalksa
Keşkeleri biriktirip kusmak neye yarar
Toprak içine aldıysa, yağmur da suladıysa

Film bitti, herkes kendi işine gitti.

Birkaç insan kaldı gözyaşı döken, karanlıklarda
Uzaklardaki adam yaşamamayı seçti
Uzaklardaki kız ise gülümsüyor hala.
(RSH)


Avucuma dolan yağmur damlalarını taşıyamadım,
Ağır geldi, çöktü omuzlarım.
Ben bir kara kediyim batıl inanç ülkesinde
Dört yapraklı yonca olup kurtulmak istesemde

Hayat adil değil ne yazık ki, gerçekleşmedi hiçbir dileğim

Çoğu kez yanlış anlaşıldım, kırıldı kalbim.
Mutlu olsaydım eğer ben, mucize olurdu zaten
Yoruldum mutlu görünmeye, insanlara hitaben

İçime dolan rüzgar kesildi, ilham beni terk etti.

İflas eden ruhumu, kalbim, vücudumdan def etti.
Ben bir günahkarım, suçum insanları sevmek
Aynı anda tövbekarım, işim özür dilemek.

Güçlü bir karakterim vardı, zayıf bir umuda yenildi.

İsyan eden duygularım bileklerine pranga yedi
Yıldızlara bakarak bari, uzunca düşünmek istiyorum.
Ne var ki gökyüzünde, bakacak yıldız bulamıyorum.
 
Hayaller gerçek olsaydı, mutsuz insan olmazdı
Çaresi olsaydı eğer, yalnız, yalnız kalınmazdı.
Ne yazık ki geç fark ettim bu acı gerçeği ben
İnşallah yaşamazsın bu zavallığı her kimsen.

Günebakan başını eğdiyse, zaten güneş batmıştır

Yerine doğan ayı ise kimse kaale almamıştır.
Acırım ben o aya, o güne bakana,
Daha çok düşüneceğim ben, ben çıkınca karşıma

(RSH)

BURA NERE?

Dibi karanlık bir kuyu yaşıyor zihnimde
En tepede çocuk bahçeleri
Her şey var içinde her renk her şekil
İnatçıdır, konuşmaz kimi sakinleri
O dipsiz kuyu işte! Orada zihnimin içinde!

Zaman zaman yolculuğa çıkarım ben orada

Bazen küçük bir kız gelir bazense bir çiçek
En tepeye tırmanırken bazen ayağım kayar
Düşerken Alice geçer yanımdan süzülerek
Karanlıklar var biliyorum, var aşağıda

Mor yıldızlar, mavi kelebekler…

Hayır yanlış anlama! Neşeli değil hiçbiri
Saçma sapan konuşur, dalga geçer insanla
Dipsiz kuyunun sinsi sakinleri
Çoğu hep koşuşturur, çok azı seni bekler.

Masun olanına da rastlamadım değil

Kararlı ve zeki olanları kovdu karanlıkları
Sadece mavi, yeşil ve kahve kaldı
Kimi zaman savaşı kötü olan kazandı.
Kimse neyin ne olduğundan emin değil

Derken yaşlı bir kadın geldi, söyledi

Zihnime girip aşağı düşen insanlar acı çekmiş
Bağırırken kin gütmüş, intikam almak istemiş.
Anıları ve benlikleri farklı şekillerde yükselmekteymiş
Oyun oynamış, çelme takmışlar yeni gelenlere
Hiç kimse güvenmezmiş, güvenemezmiş diğerine
Yaşlı uzun elbiseli bir kadın vardı, o söyledi
Sen kimsin dedim, nereden biliyorsun tüm bunları?
Sırıttı ve titredi, derken terk etti dünyamı
Sahi… neresi burası? 
(RSH)