DENEME

YENİ BİR TÜR İLE KARŞINIZA ÇIKMAYA KARAR VERDİK SİZ DE DESTEK OLABİLİRSİNİZ....

BİR İNSAN GETİRİN BANA… EĞER BULABİLİRSENİZ!

Söyleyin bana yalnız olmadığımı lütfen!
Yalvarırım size gerçek bir insan gösterin bana!
Neden herkes bu kadar sahte ve yapmacık olmak zorunda?
Evet, bir insan gösterin bana eskideki masumluğunu koruyan. Tıpkı çocukluğundaki gibi saf ve duru olan. Yalan, ikiyüzlülük ve ihanet kavramları olmayan sinesinde. Ömür boyu kalmış olsun o ışık gözlerinde. Bir insan gösterin bana kör olmayan bu dünyada, görsün artık gerçek değil bu insanların hiçbiri her halükarda.
Çıkarcı, yalancı ve kendinin farkında olmayan insanların doldurduğu çevremde, sahte olmayan bir insan gösterin yalvarırım size!
Şimdiki haline bakar kızarım, nefret ederim halinden arkadaşlarımın, ama eskiyi hatırladıkça… Ah! Eskideki o tertemizliği yok mu? Gözlerimin feri erir damlar damlar şakaklarıma iste o zaman. Eskiye bir özlem, eskiyle çarpan bir kalp, eskiyle yanan gözler…
Her şey önceden daha güzel değil miydi? Ya sonra? Ah, sonralar olmasaydı!
Masum gülüşlerin yerini, sahte kahkahalar alırken, küçük bir kızın utangaçlığı da yerini genç bir kızın lakayıt tavırlarına bırakıyor.
Durdurun onu, o yanlış yola sapıyor!
Anlatsam da anlamaz, yine de anlatıyorum. O mu anlamıyor, ben mi anlatamıyorum?
Bir insan gösterin bana eski halini koruyan, önceki haliyle şimdiki hali aynı olan…
Ya sonra? Ah, o sonralar olmasaydı!

(RSH)

İTİRAF

Çok nankörüm ben… Beni yaratan, sakatlık, hastalık vermeyen, türlü türlü nimetlerle donatan, beceri, akıl veren Rabb’imi unutup yine onun yarattığı kulun peşinden koştum. Ağladım bir ölümlü için. Ölümlü bedenlerde ölümsüz aşkı aramak ne kadar saçmaydı oysa…
O beni hiç unutmadıysa da ben O’nu unuttum…
Çok zalimim ben. Allah’ın yarattığı, sevdiği, özendiği bir kula bağırdım.
‘O’ affetmiş, benim affetmemek ne haddime!
‘O’ sevmiş, küsmek, konuşmamak ne haddime!
‘O’ ne olursa olsun kabul etmiş, reddetmek ne haddime!
Merhamet etmiş, eziyet etmek ne haddime! Evet, bunları yaptım ve çok pişmanım.
Çok yüzsüzüm ben. Defalarca yaratana sözler verdim, tövbeler ettim. Defalarca af diledim, gözyaşı döktüm… O’nun kapıları yine açıktı, yine affetti, merhamet etti…
Affet Ya Rabbi!
Kendimden sana sığınıyorum…

(RSH)